برگزاریانجمن ادبی فرهنگ با دبیری اسفندیار رشیدی و ایرج قبادی در مکان موسسه فرهنگی مهندس دادگر

انجمن ادبی فرهنگ با دبیری اسفندیار رشیدی و ایرج قبادی در مکان موسسه فرهنگی مهندس دادگر برگزار می شود .بعداز ظهر دوشنبه برای تهیه گزارش و مصاحبه با اعضای این انجمن در جمع این شاعران فرهیخته حاضر شده و گزارشی کوتاه تهیه کردیم .ضمن تشکر از مدیر فرهنگ دوست موسسه جناب مهندس دادگر ، مصاحبه ای با استاد گرانقدر جناب اسفندیار رشیدی داشتیم که بخش هایی از آن تقدیم خوانندگان عزیز می شود .
به نظر شما شعر تاثیر لازم در اصلاح فرهنگ جامعه دارد یا خیر؟

شعر در فرهنگ ما تاثیر دارد .این معنی با نگرش به تاریخ کاملا مشهود است . آقای اسلامی ندوشن تحلیلی دارد که خیلی واقع بینانه است: فرهنگ ایرانیان بر پنج پایه است عده‌ای از مردم روحیه پهلوانی و حماسی دارند می‌گوید اینان ،تحت تاثیر فردوسی هستند یعنی آنقدر شاعر ما قوی بوده که بخشی از جامعه ما روحیه پهلوانی گرفتند.
بعضی روحیه عارفانه دارند و عرفان پسند هستند می گوید اینان تحت تاثیر مولانا هستند یعنی مولانا آنقدر قوی بوده که بخشی از فرهنگ ما تحت تاثیر قرار داده است. هنوز هم دراویش هستند همین منطقه “اهل حق ” ما اگر تحقیق و پژوهش کنی ، می‌بینی بخش زیادی از دفترشان تحت تاثیر مولوی است. یعنی عینا نظریات مولانا در دفتر اینان است.
می‌گوید عده ای دیگر از مردم جامعه ما “خوش باش”هستند یعنی زندگی دمیست خیام همین امروز غم فردا رو نخور که تحت تاثیر خیام هستند .
کرمانشاهیان خیلی خیام منش هستند.
برخی تحت تاثیر حکمت واقع گرای سعدی هستند.
و بخشی از تفکرات فرهیختگان ما تحت تاثیرات “رند ” است . اینجا رند بار اصطلاحی ومثبت دارد با هوش و زیرک .
ولی در عصر کنونی مقداری رابطه شعر با مردم کم شده دلایل زیادی دارد یکی از دلایل می تواند گفتمان دیجیتال باشند گفتمان دیجیتال مقداری نسل جوان ما را از شعر دور کرده است . امروزه زیاد فضای گفتگو نیست . گفتمان دیجیتال حاکم است به اعتقاد من اگر ما بپذیریم که گوهر انسان زبان است و گوهر زبان شعر است در نتیجه شعر همچنان که در سطح زبان حرکت می کند روی انسان تاثیر می‌گذارد بسیاری از انسانها در حین این که صحبت می‌کنند می خواهند تحلیل خود را جمع بندی کنند سخن خود را با یک بیت جمع می کنند مثل الهی قمشه ای یک شعر در تکمیل آن بحث میگویند. بخشی از راز آمیزی زندگی مرگ است. یکی از حوزه های مهم هستی و راز آمیز است. می‌گویند با یک زبان خاص باید وارد این بحث راز آمیز شد و آن زبان شعر است . تمام پدیده های پر از رمز و راز مثل عشق که شفاف نیست و خیلی پیچیده است بشر با شعر به سراغ این حوزه ها می‌رود تا بتواند گوشه های از آن را آشکار کند این است تا وقتی انسان زنده است شعر با او خواهد بود چون شعر آن بخش راز آمیزی هستی را آشکار می‌کند.
اصولاً رویکرد شما به شعر در این انجمن چگونه است؟ یک محفل ادبی ؟ آموزش شعر واستعدادیابی ؟اشعار محلی ،شعر نو یا کلاسیک ؟

ما نمی توانیم همه وقت رو به گونه ای از شعر نسبت دهیم بعضی از انجمن ها این کار را کرده اند ولی موفق نبوده‌اند اینجا ترکیبی از شعر آزاد، سپید و کلاسیک است نیز شعر کردی و فارسی ما همه ی اینان را به صورت یک جنگ ادبی سعی می‌کنیم بررسی و نقد و گفت و گو کنیم .

حضور پیشکسوتان چقدر در توسعه و فعالیت انجمن شما می تواند نقش داشته باشد؟

رشد ما در ریشه ها و بر ریشه ها است .ریشه های ما همین پیشکسوتان هستند. ولی به این مفهوم نیست که ما با اندیشه های مدرن ادبیات آشنا نباشیم و صرفا در بند سنت بمانیم ادبیات ما بالنده نمیشود و در سنت شناور می مانیم اما با نقد سنت می‌توانیم جلو برویم و ترکیبی از اندیشه های مدرن و سنت می‌تواند ما را جلو ببرد.
آیا شعر و شاعری رو به احتضار است یا رو به گسترش؟
اعتقادم این است که گفتمان در عصر ما گفتمان دیجیتال است واقعا گفتمان دیجیتال چه جایگاهی دارد بنظرم در این بستر ارتقا هم پیدا کرده است مثلا بعضی از جوانان می‌بینم شعر ، رمان و… صوتی گوش می‌دهند .کمی باید عمیق‌تر نگاه کنیم سنتی نگاه نکنیم
می‌توانید از طریق یک فیلم انیمیشن به یک مفهوم عمیق برسید زمان مولانا و سعدی در غالب شعر بوده در اینجا می‌تواند در غالب یک انیمیشن باشد ولی آیا این فیلم انیمیشن ادامه همان مولانا و فردوسی است آنهایی که عمیقند؛ آنهایی که تحت تاثیر قرار می‌دهند. پس مدرنیته ادامه همان سنت است .
حال و روز انجمن های ادبی کرمانشاه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من آدم مثبتی هستم نصف پر لیوان را می‌بینم انسان های کمالگرا به ناگریز باید کنج عزلت پیشه کنند . هیچ راهی ندارند چون هیچ چیز کمال نیست خصوصا در جامعه امروز ما .
امروزه دو راه داریم یا باید در متن و بطن مسائل باشیم مثلا همین انجمن های ادبی با همین ظرفیت با همین امکانات یا بشینیم خانه غر غر بزنیم من از آن آدم‌هایی هستم که سعی می‌کنم وارد گفت و گو شوم و نقد و بررسی کنم .حتی با وجود اشتباه و ضعف .
یک ضرب المثل هست که می گوید هیچ کس در نزد خود چیزی نشد
ما اگر واقعا خوش دل و خوش فکر هستیم باید حرفهای خوب بزنیم .
یه خاطره ای از انجمن ادبی بفرمائید.
من همیشه شعر سپید می‌گویم انجمنی اوایل انقلاب می‌رفتم که همه کلاسیک کار بودند و پیشکسوت ، من تنها جوانی بودم که از این شعرها می‌خواندم همه معترضانه نگاه می‌کردند و می خواستند چیزی بگویند .
ولی یکی از آنها گفت: آقای رشیدی :من از شعر نو” سپید” خوشم نمی‌آید ولی از شعر شما خوشم آمد و این روحیه خوبی به من داد و قوت قلب گرفتم برای ادامه دادن راه شاعری به من انرژی داد.

بازدیدها: 16