«هوشنگ ابتهاج» متخلص به سایه در سن ۹۴ سالگی در شهر کلن آلمان گذشت

🖤⬛🖤یلدا ابتهاج، دختر آقای ابتهاج، با نقل این شعر سایه که «بگردید، بگردید، درین خانه بگردید – در این خانه غریبید، غریبانه بگردید» نوشت: «سایه ما با هفت هزار سالگان سر به سر شد.»

هوشنگ ابتهاج در ۶ اسفند ۱۳۰۶ در رشت متولد شد.وی سرپرست برنامه گلها در رادیوی ایران، پس از کناره گیری داوود پیرنیا و پایـه گـذار برنامـه موسیقایی گلچین هفته بود.ابتهاج در جوانی دلباخته دختری ارمنی به نام گالیا شد که در رشت ساکن بود(خانم سیمین بهبهانی نقل می کنند که سایه عاشق دختری به نام پروین بوده اند-مجله نگاه نـو اردیبهـشت ۱۳۸۶ (و ایـن عشق دوران جوانی دست مایه اشعار عاشقانه ای شد که در آن ایام سـرود.هوشنگ ابتهاج در كه در دو حوزه غزل و نیمایی شعر سروده است، کارهای نیمایی او چندان تفاوت و تازگی خاصی ندارد یکی از شعرهای موفق او شعر ارغوان در قالب نوی نیمایی و در بحر رمل سروده شده است شاعر که اندیشه های اجتماعی خویش را در قالب شعر بیان می نماید.
اما در غزل توانست نام خود را به عنوان یکی از غزل‌سرایان معاصر ماندگار کند.دلیل دیگر شهرت مردمی او ترانه‌ها و تصنیف های معروف است .او
بر موسیقی و ویژگی‌های آن تسلط داشته و بر اساس آن تصنیف‌های خود را می‌سروده است. تصنیف‌ها، غزل‌ها و حتی اشعار نیمایی او با صدای خوانندگان برجستۀ ایرانی نظیر محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و حسین قوامی اجرا شده است.
معروف‌ترین سرودۀ عاشقانۀ او که محبوبیت قابل توجهی در بین مردم کسب کرده است، سرودۀ «تو ای پری کجایی» یا همان ترانۀ «سرگشته» است.
ونیز ترانه‌ی «بنشین به یادم شبی» که با صدای زنده یاد محمدرضا شجریان و با آهنگ‌سازی محمدرضا لطفی اجرا شده است و نیز شعر «سپیده» یا «ایران، ای سرای امید» که محمدرضا لطفی تصنیفی براساس این شعر ساخته که توسط زنده یاد محمدرضا شجریان اجرا شده است. او این تصنیف را در هنگام انقلاب ۵۷ ایران به رادیو برد و آن را پخش کرد.
مهم ترین و یژگی این شاعر نفوذ نام و شعرش هم در میان اهل فن و هم اقبال عامه مردم است.غلامحسین یوسفی دربارهٔ شعر سایه می‌گوید: «در غزل فارسی معاصر، شعرهای سایه (هوشنگ ابتهاج) در شمار آثار خوب و خواندنی است. مضامین گیرا و دلکش، تشبیهات و استعارات و صور خیال بدیع، زبان روان و موزون و خوش‌ترکیب و هماهنگ با غزل، از ویژگیهای شعر اوست و نیز رنگ اجتماعی ظریف آن یادآور شیوهٔ دلپذیر حافظ است.از جمله غزلهای برجستهٔ اوست: دوزخ روح، شبیخون، خونبها، گریهٔ لیلی، چشمی کنار پنجرهٔ انتظار و نقش دیگر.»
با این حال شاعران بسیاری هستند که با درآمیختن نوآوری و سنت‌گرایی در عین ایجاد انسجامی فراگیر در ساختار و محتوای تمام ابیات غزل، شور عاشقانه و غلیان عواطف را هم حفظ کرده اند که ابتهاج یکی از آنها به شمار می رود. سایه در این نوع غزل سبک خاص خود را می آفریند زیرا شعرش هم روانی و سادگی سخن سعدی را دارد، هم موسیقی جادویی سخن حافظ را و هم شور و هیجان سخن مولانا و در عین حال سخنش امروزی است. چنانکه در خلوت همه اقشار جامعه راه دارد و زبانش را همه درک می‌کنند. او زبانی فاخر دارد و بی آنکه صنعت پردازی کند، روال طبیعی و سادگی و روانی کلام را از دست نمی دهد. ابتهاج، غزلسرایی است که ویژگی های شعر نو و کهن را با هنرمندی و ظرافت خاص در غزل هایش جای داده و از این نظر، نمودهای سنت‌گرایی و نوآوری در غزل او قابل بررسی است»
⬛کارنامه شعری و…:

نخستین نغمه ها، ۱۳۲۵
سراب، ۱۳۳۰
سیاه مشق، فروردین ۱۳۳۲
شبگیر، مرداد ۱۳۳۲
زمین، دی ۱۳۳۴
چند برگ از یلدا، آبان ۱۳۴۴
یادنامه، مهر ۱۳۴۸ (ترجمه شعر تومانیان شـاعر ارمنـی، بـا همکـاری نـادرپور، گالوسـت خاننس و روبن)
تا صبح شب یلدا، مهر ۱۳۶۰
یادگار خون سرو، بهمن ۱۳۶۰
حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)

🖤🖤🖤یادش گرامی و روانش شاد

📚📚📚 📚📚

بازدیدها: 1