خبرنگار: چشم وگوش سیال جامعه

در کشور ما شهادت محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ، در هفدهم مرداد ماه سال ۷۷ به دست گروه واپسگرای طالبان، روز خبرنگار نام‌گذاری شده است. .این نام‌گذاری، تقدیر از جایگاه خطیرفردی است که در قامت خبرنگار جان عزیزش را درمسیر تهیه خبر وآگهی بخشی از دست می‌دهد.اوخبرنگار جبهه وجنگ هم بودوصدای آخرین گزارش او تنها چند ساعت قبل از شهادتش هنوز درگوش وجان خبرنگاران سخت کوش طنین انداز است.
در بیرون از کشور ما هم در سال ۱۹۷۸ از سوى سازمان يونسکو، اعلاميه‌اى راجع به نقش رسانه‌هاى جمعى در تقويت صلح جهانى و تفاهم بين‌المللى به تصويب رسيد
دراین اعلامیه نیزآزادى مبادله اخبار و اطلاعات، يک حق اساسى تلقى شده است. این حق و نیزحقوق دیگر متوجه فرد و افرادی است که حرفه‌ی آنها خبرنگاری است.
خبرنگار هم وظیفه‌ی تهیه و تنظیم اخبار و اطلاعات از طریق وسایل ارتباط جمعی و رسانه های دیداری و شنیداری و نوشتاری را داردهم از طرفی با صاحبان قدرت و مسئولین رابطه پرچالش دارد. خبرنگار چشم بیدار وسیالی‌ست که در عین حساس و دغدغه‌مندی به دور از احساسات ومنافع شخصی اخبار و وقایع را به مردم و مخاطبین می رساند و هم چشم و گوش مردم در مقابل بدنه قدرت و مسئولین است. آیینه‌ی سیال که هم باید منعکس کند و هم به چالش بکشد و وادار به پاسخگویی کند.او درعین انعکاس کاستی‌ها و الزامات پاسخگویی مسولین، دستاوردها، زحمات وخدمات مسئولین و دستگاه‌هایی را که صادقانه واز بن جان تلاش می‌کنند منعکس می‌کند و به اطلاع مردم می‌رساند. در اینجا چه خوب است که طرف مقابلِ خبرنگاریعنی مسئولان دستگاه ها و بدنه‌ی قدرت،متوجه نقش و جایگاه و رسالت خبرنگار باشند وصبورانه پاسخگو باشند و بدانند که خبرنگار منافع شخصی ندارد او در راستای رسالت خود قدم بر می‌دارد. وقتی که درک متقابل باشد جایگاه ها و نقشه ها شفاف و مشخص باشد جایی برای کشمکش ها و چالش ها باقی نمی ماند.
در این روزها، هر ساله برای قدردانی و پاسداشت زحمات خبرنگاران برنامه‌هایی تدارک دیده می‌شود.امسال به خاطر وضعیت متفاوت ویروس کرونا توقع این است که مسئولین هم خبرنگاران را فراموش نکنند. هدیه‌ها و مراسم تقدیر خوب است اما کافی و اساسی نیست آن هم برای یک روز از سال.
خبرنگار انسانی‌ست که شغل‌‌وحرفه‌ی او خبرنگاری است .او نیز دارای فرزند و همسر است وباید زندگی کند.او نیز به عنوان عضوی از جامعه مدنی، مشکلات و گرفتاری‌های بقیه مردم را دارد، اگر این مشکلات و گرفتاری‌ها بر دوش او سنگینی مضاعف کند بدون تردید به کار و حرفه‌ی او آسیب می‌رساند و نمی تواند با آرامش و عشق نقش خود را آنگونه که شایسته و بایسته است ،ادا کند.
امروز ضرورت دارد که مسئولین،مجدانه
پی‌گیر بیمه ،مسکن و امنیت شغلی خبرنگاران باشند. بزرگترین هدیه خبرنگاران آسودگی خاطر و رهایی از دغدغه های اقتصادی زندگی است.

عبدالله سلیمانی
یادداشت سردبیر
خبرنگار: چشم وگوش سیال جامعه

بازدیدها: 7