ازآن خیابان غذا «سراب» تا این خیابان غذا «بلوار تاقبستان»

هر کسی که در طول روز و یا حتی شب از بلوار تاق بستان گذشته باشد قطعا متوجه حضور تعداد زیادی کارگر روزمزد شده‌است، کارگرانی که گاهی حتی زنان هم در میان آن‌ها دیده می‌شود.

بیشتر این کارگران سن‌وسال زیادی دارند و در بعضی موارد به‌ روشنی مشخص است که قادر به انجام کار نیستند.

به نزد زن و مردی می روم که مشغول صحبت هستند و با مهربانی مرا به نشستن دعوت می‌کنند، تا خودم را معرفی می‌کنم بدون هیچ سوالی شروع به صحبت می‌کنند .انگار دنبال گوشی برای شنیدن بودند.

زن که کمتر از چهل سال سن دارد می‌گوید شرایط اقتصادی این روزها برای همه بد است و برای ما بدتر؛ شوهرم معتاد است و سه ‌فرزند دارم تمام مسئولیت زندگی و بر دوش خودم است از مؤسسه‌ای هم کمک دریافت نمی‌کنم راستش را بخواهید کاری هم بلد نیستم می‌آیم این‌جا به امید این‌که کسی دلش برایم بسوزد و کمکی به من بکند دوست ندارم گدایی کنم و در شهر بچرخم این‌جا هستم که اگر از آشنایان هم کسی مرا دید بگویم برای کارکردن آنجا هستم با خنده می‌گوید :خدا را شکر که آشنایان ما روزنامه نمی‌خوانند.

مردی که کنارش نشسته ‌است می‌گوید: خیلی از ما تا نیمه‌های شب این‌جا هستیم اگر گاهی کاری باشد می‌رویم و اگر نباشد دست به سوی رهگذران دراز می کنیم ،گاهی افراد خیری هستند که برایمان نهار یا شام می‌آورند اما خیلی از روزها هم هست که دست‌خالی ، گرسنه و شرمنده به خانه برمی‌گردیم.

متأسفانه با توجه به شرایط اقتصادی این روزهای مردم مشکلات بیکاری و در یک سال گذشته کرونا هرروز تعداد افرادی که برای لقمه‌ای نان به بلوار تاق‌بستان راهی می‌شوند بیشتر می‌شود.

واقعیت این است که خیلی از این افراد نه برای کار بلکه  به امید همان یک پرس غذای نذری که به او می دهند؛  به آن‌جا می‌آیند به‌نظر می‌رسد خیابان بلوار کرمانشاه فاصله زیادی تا تبدیل شدن به خیابان گدایان کرمانشاه ندارد.

نکته جالب این است که این خیابان بخش بسیار مهمی از مسیر گردشگری 2020 است که تبلیغات وسیعی در مورد آن صورت گرفت .وبهتر است اینجا را خیابان غذا بنامیم نه آن خیابانی که با فروش میلیاردها تومن زمین زیر قیمت و خلاف قانون خیابان غذا نامیده شد .

Views: 8