استمرار تجمعات صنفی فرهنگیان

صبح روز پنجشنبه ۲۳ دی ماه در ادامه برپایی تجمعات صنفی معلمان، گروه‌هایی از فرهنگیان شاغل و بازنشسته در شهر‌های مختلف به صورت سراسری تجمعات اعتراضی خود را برپا کردند. در کرمانشاه نیز معلمان و بازنشستگان در مقابل ساختمان اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه تجمعی صنفی تشکیل دادند. حضور بانوان فرهنگی در این تجمع‌ پررنگ بود .
فرهنگیان در ادامه اعتراضات قبلی و تاکید بر مطالباتی که سالهاست برای آن،فراخوان داده و تجمع
تشکیل می‌دهند ، بار دیگر بر عزم جدی خود در تحقق عینی وعملی وکامل مطالبات برحقشان پافشاری کردند.آن‌ها اعلام کردند، حضور یافته‌اند تانسبت به عملکرد غیر قابل قبول مسئولین در قبال جامعه فرهنگیان انتقاد جدی و حق‌گرایانه خود را اعلام کنند و بار دیگر نسبت به بی توجهی به امر آموزش هشدار دهند.
مطالباتی که بار دیگر به صورت مکتوب برای حاضرین قرائت گردید و عزم جدی خود را در پیگیری تا تحقق کامل مطالبات برحق صنفی فرهنگیان با صدای رسا اعلام کردند ازجمله:
۱- اجرای اصولی و کامل رتبه‌بندی فرهنگیان از بدو استخدام بر مبنای حداقل هشتاد درصد حقوق‌ متناظر اعضای هیات علمی و تعیین منابع بودجه رتبه‌بندی برای سال ۱۴۰۱ بدون قید و شرط.

۲- اجرای کامل همسان‌سازی بازنشستگان بر اساس قانون مدیریت خدمات کشوری از اول مهرماه ۱۴۰۰
ونیزآزادی معلمان دربند و مختومه شدن پرونده فعالان صنفی و پرداخت پاداش پایان خدمت بازنشستگان بلافاصله پس از اتمام خدمت و… مهمترین مطالبات فرهنگیان بود که بر آن تاکید شد. نکته مهم و اساسی این است که از دولت جدید انتظار می رود به مطالبات صنفی فرهنگیان توجه کند. خود مسئولین هم می‌دانند خواسته فرهنگیان کشور،کاملا صنفی بوده و چیزی فراتر از بهبود معیشت نیست.

متاسفانه دولت قبل و مسئولین با بی توجهی به مطالبات به حق و صنفی معلمان عملاً زمینه برای این تجمعات فراهم کردند. ضرورت دارد دولت نیازمندیهای اقتصادی و رفاهی معلمان را حل و فصل کند تا معلم بتواند با فراغ بال و آسودگی خاطر به تدریس بپردازد.

خود مسئولین به خوبی می‌دانند که نظام آموزشی آن‌گاه از کارایی مطلوب برخوردار خواهد بود که دولت و حکومت توجه ویژه‌ای به شرایط کاری ،رفاهی و دستمزد معلمین و حفظ شأن و جایگاه بلند معلم داشته باشد.
امروز وضعیت معیشت فرهنگیان کشور که ستون اصلی نظام آموزش وپرورش هستند،به شکلی است که انگیزه و رمق برای آن‌ها در امر تدریس و کار فرهنگی را کاهش می دهد . ذهنی که گرفتار تامین ابتدایی ترین لوازم زندگی‌ست ،توان تمرکز بر آموزش را نخواهد داشت.
از همین روی فرهنگیان کشور تمام توان خود را به کار می‌برند تا از طریق تجمعات مسالمت آمیز و انتقاد صنفی خواستار بهبود شرایط کاری خود و رفع تبعیض و بحران اقتصادی موجود در زندگی شخصی خود شوند.این اعتراضات تنها وتنها صنفی بود وحق قانونی آن‌هاست . مسیر حل مشکل ، ساده و مشخص است: تامین خواسته‌های صنفی آن‌ها.

بازدیدها: 1