افغانستان پروژه یا پروسه

گزارشی از رویداد‌های افغانستان امروز

تحلیل رخدادهای امروز افغانستان بستگی به این دارد که ما پروژه محور به این حوادث بنگریم یا آنرا پروسه بدانیم که البته در این گفتار با دید پروژه محور آن را می کاویم.
ماجراهای این روزهای افغانستان بسیار شبیه است به مبارزات رزمی ، وحشیانه و خشنی که انعکاس آن را در فیلم های هالیوودی مانند “رینگ خونین “دیده‌ایم.

این مسابقات توسط تشکیلاتی برگزار می‌شود که درآمدشان با قمار و شرط بندی و تبلیغات حاصل می شود هرکس در این تشکیلات هر نقشی که داشته باشد اعم از مبارز ،تماشاگر، حامی مبارزان، قماربازها و کسانی که شرط بندی می‌کنند، همه وهمه، خواسته و ناخواسته،مستقیم و غیرمستقیم به نفع مافیای گرداننده این مجموعه کار می‌کنند.
با کمرنگ شدن جریان داعش ناگهان یک سناریوی جدید آغاز شد.نیروهای آمریکایی که با نقش منجی بشریت وارد افغانستان شدند، خارج شده ودر کمتر از چند روز بدون درگیری و مقاومت قابل ملاحظه گروه طالبان، تمام افغانستان را گرفتند . بخشی از خاک افغانستان دور از دسترس طالبان باقی می‌ماند .ناگهان فردی!! که فرزند فردی مبارز بوده ،بدون رزومه سر بر می‌آورد و می‌شود قهرمان ملی!! و نقش مثبت داستان و تز وآنتی تشکیل می شود. طناب هر دو هم در دست همان تشکیلاتی است که در مثال بالا گفتیم هر دو از آمریکا سلاح و کمک می‌گیرند واقعاً جای افسوس دارد که این شیطان ، فرزند قلدر و لات استعمار پیر انگلیس ،جامعه شناسی این منطقه را چه خوب بلد است.
تمام منطقه ناچار وارد این باشگاه مبارزه و شرط بندی می شوند.پاکستان از آن طرف حمایت می‌کند تاجیکستان از این طرف؛ در داخل کشور ما هم گروهی این پسندند و گروهی آن پسندند. طرفداران شیر پنجشیر ،هیجان زاده و عاطفی از اصول اخلاقی می‌گویند وحماسی می‌سرایندو گروه دیگر نیزبه طعن و سخریه با با آنها تقابل می‌کنند.گروهی از افاغنه هم در تهران و‌مشهد اعتراض می‌کنند ، بدون توجه به اینکه کارگردان این مبارزات و منازعات کیست .
نقل قولی را شنیدم که می‌گفت “هر نوع تحرکی در جهان سوم به نفع آمریکاست” البته به نظر من تحرکاتی از این دست که رفتن به دام شیطان بزرگ است.
در تحلیل پروژه محور افغانستان به مرور با روشن شدن میدان به نظر می‌رسد که موضع ایران در این اتفاقات یعنی به رسمیت شناختن امارات اسلامی نشان از نزدیک شدن به بلوغ و پختگی در سیاست خارجی ایران دارد.
و روی سخن با “شیر پنجشیریان” اینکه هیچ کشوری بر اساس عواطف و هیجانات و اصول اخلاقی شخصی و فردی سیاست خارجی خود را ترسیم نمی کند .مثال آن را در رفتار ترکیه، عراق، کردستان ،روسیه و چین ببینید سیاست خارجی بر اساس مصالح و منافع کشور است و تفاوت سیاست با کلاس اخلاق همین‌ است .
سخن پایانی اینکه با دیدگاه پروسه محور ،عبور از این پروژه های پر پیچ وخم و دشوار، لازمه رسیدن به پایانی روشن است و بالاخره بشریت از پس این تجربیات تلخ ،راه درست را می یابد و سرانجام به سعادت دست خواهد یافت .و این نیز گامی برای رسیدن به آن بهار است .

بازدیدها: 2